چند روز گذشته وقتی اینستاگرام رو باز کردم متوجه شدم یکی از اساتیدم که سالها پیش در داشکده زبانهای خارجه دانشجوی ایشون بودم، کامنتی از من رو در صفحه خودشون لایک کردند. ولی متوجه شدم که فقط کلمه "ت" در قسمت کامنت تایپ شده. به همین دلیل سریع متن عذرخواهی ارسال کرده و کامنت رو اصلاح کردم. حالا این که چطور این قصور از جانب من سرزده که بدون آن که متوجه بشم این کامنت ارسال شده، بماند که البته جای پیگیری از جانب خودم برای خودم داره تا بلکه دیگه تکرار نشه و باعث شرمندگیام نباشه. ولی چیزی که خیلی متعجبم کرد این بود که استاد نازنین من حتی همان کامنت بیمعنای من رو لایک کرده بود. در آن لحظه هم خجالت کشیدم هم خیلی خوشحال که درسی گرفتم. یک درس دیگه از یک استاد متواضع و فروتن در عین بزرگی. یادم مییاد در همان سال پایان ترم، به استاد گفتم که تدریس شما بینظیر است.امروز بسیار خوشحالم که هنوز با این انسان فرهیخته، حتی در دنیای مجازی در ارتباط هستم. براستی که این گونه است و استاد، در هر حال و احوال و زمانی استاد است و توانایی آموختن دارد. همانطور که در کلاس پای تابلو چنان متبحرانه با تقسیمبندی مطالب به ما آموختند، در دنیای پر رنگ و ماجرای مجازی هم توانایی آموختن دارند که قضاوت نکنیم و فروتن باشیم و برای شاگرد استاد بمانیم. واقعا که استادی برازنده امثال ایشون هست. نه ما تازهکارهای تدریس که هنوز باید راهها رفت و مسیرها پیمود تا استاد شدن. الهی تن شما سلامت جناب آقای دکتر مصلینژاد بزرگوار. الهی دلتون شاد استاد نمونه و دوستداشتنی و الهی انرژیتون روز افزون انسان فرهیخته متواضع.
ارادتمند
زهره مهدیان
درباره این سایت